Op het station van Ulaan Bataar namen we afscheid van de andere reizigers uit onze trein en gingen we op zoek naar een man met een bordje `Tiara Tours`. Na even te hebben gewacht kwam er een Mongool van ongeveer onze leeftijd het station opgerend. Deze meneer heette Munkh (spreek uit Monk), en hij bleek onze gids te zijn voor de 3 dagen in Mongolie. Na een overheerlijk ontbijt in een hotel ging onze tocht verder door de stad richting Terelj National Park. Dit park ligt ongeveer 60km bij de stad vandaan. Het verkeer in Ulaan Baatar was een grote chaos. Als je hier niet asociaal rijd kom je denk ik geen meter vooruit. De wegen buiten de stad zijn ook nog eens bijzonder slecht. Deze wegen vriezen letterlijk kapot tijdens de winter. Onderweg kwamen we door een zeer mooi, adembenemend gebied. Overal steile rotswanden, glooiende bergruggen etcetera. Echt schitterend. Later vertelde Monk ons dat dit voor Mongoolse begrippen slechts heuvels zijn. De echte bergen bevinden zich in het westen van het land. Maar voor ons is een heuvel van 2000 meter hoog toch wel een berg te noemen.

Midden in dit heuvel-/bergachtige gebied kwamen we aan bij onze 4 persoons ger-tent. Het was er niet heel druk, dus we hadden een ger voor ons tweeen. Monk raade ons aan eerst even te gaan douchen om onszelf en hem een plezier te doen. Na een potje tafeltennis en een heerlijk zonnenbankje voor de tent hebben we geluncht op z'n Mongools. Iedereen die van vlees en eten houd raden we aan direct te emigreren. Na eerst een groot bord paddenstoelensoep kregen we drie kipkluiven met friet en rijst. En ja, dit was inderdaad nog maar de lunch. Het diner moest nog komen.

Nadat de lunch wat was gezakt mochten we op een Mongools paard klimmen. De paarden hier zijn half-wild. Dit houdt in dat ze wel een eigenaar hebben, maar eigenlijk gewoon vrij rond kunnen hobbelen. Het gebeurt dus vaak dat een groep paarden maandenlang hun baas niet zien. Het bijzondere is dat de eigenaars altijd wel ongeveer weten waar hun paarden zijn. Ze kunnen ze dus altijd ophalen als ze ze nodig hebben. De eigenaars zijn namelijk nomaden, en verplaatsen dus meerdere keren per jaar van woonplaats. Een uur durende rit volgde waarbij we vanaf de paarden de indrukwekkende omgeving op ons in konden laten werken. Na een half uur mochten we los van de begeleider lopen, wat helaas van korte duur was omdat een dronken mongool ons pad doorkruisten. Dit maakte de begeleider goed door de paarden een stukje te hollen.

Later in de middag zijn we op bezoek gegaan bij een traditonele nomadenfamilie. Hier zijn we lopend heen gegaan (ca. 1,5km). Toen we daar aankwamen waren ze net de koeien met de hand aan het melken. Na het melken kregen we yoghurt van eigen fabrikaat aangeboden. Dit was erg lekker en ook zonder suiker gewoon prima te narsen. Ondertussen was de vader des huizes ook binnengekomen. Net als de andere bewoners (de moeder en een klein kind) was ook hij erg vriendelijk. Hij bood traditioneel zijn 'stuff' aan en we hebben daar dus heerlijk kruiden zitten snuiven. Deze kruiden zitten in een klein potje. Uit dat potje leg je een beetje op je hand, om het vervolgens op te snuiven als een snoever. Het schijnt ook nog eens te helpen tegen verkoudheid. Verder is het gewoon een ritueel.

Na dit bezoek hebben we 's avonds opnieuw heerlijk gegeten en konden we daarna Monk nog even leren tafeltennissen. Terug in onze eigen ger hebben we de houtkachel maar eens flink opgestookt. Het zou toch zonde zijn om deze onbenut te laten. Het aansteken ging met flink wat rook gepaard. Maar toen de kachel eenmaal brandde werd alle rook prima afgevoerd. Uiteraard hadden we flink wat hout in de kachel gepropt, waardoor het bloedheet werd in de tent. Na een tijdje zijn we er dus maar mee gestopt. De volgende morgen (18 mei), rond een uur of 6, werden we allebei wakker omdat het vreselijk koud was geworden. Misschien was het toch beter geweest om af en toe een blokje hout erin te blijven gooien.

Na het ontbijt gingen we met een busje naar de turtle rock. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een enorme rots die veel op een schildpad lijkt. De legende vertelt dat dit mama schildpad is. Deze mama schildpad is lang geleden haar ei verloren. Na een tijd zoeken heeft ze het opgegeven, en heeft ze besloten om op de top van een berg te gaan liggen uitkijken naar haar koter. Tot op de dag van vandaag ligt ze speurend rond te kijken. De turtle rock bleek een heilige plaats te zijn voor de Sheman-gelovigen. Rondom deze heilige plaats lagen hopen stenen met een soort vlag erin. Gelovigen werpen hier een steen op en lopen vervolgens 1 of 3 rondjes rond de berg stenen. Het idee is dat hun wensen dan worden vervuld.

Niet ver hier vandaan lag een boeddhistische tempel. Monk vroeg of we daar heen wilden. Het zag er mooi uit, dus dat wilden we wel. Een tocht over nog veel slechtere wegen was het gevolg. Vanaf de parkeerplaats moesten we nog een kilometer steil omhoog lopen. Het uizicht vanaf de tempel was schitterend. We zagen bergen van 70 km ver liggen. De tempel zelf was niet heel bijzonder.

De volgende morgen (19 mei) stond in het teken van cultuur snuiven. Eerst zijn we naar het centrale plein van Ulaan Baatar gereden. Volgens onze gids Monk is dit een van de 5 grootste pleinen ter wereld. Het is inderdaad behoorlijk groot. Vlakbij het plein staat het Nationaal historisch museum, wat onze volgende bestemming was. Normaal gesproken krijg je daar een gids mee, maar Monk vond het beter om het zonder gids te doen. Hij is namelijk van mening dat de gidsen uit het museum te veel nutteloze details verkondigen. Monk bleek zelf trouwens ook een uitstekende gids te zijn. Dingen die volgens hem niet interessant waren sloeg hij zonder pardon over. Prima natuurlijk!

Na het museum zijn we naar een kleine fabriek gegaan waar traditionele ger-tenten worden gemaakt. Eigenlijk was het meer een werkplaats dan een fabriek. Erg leuk om te zien hoe de tenten waar we de afgelopen 2 nachten in hebben geslapen worden gemaakt! Vervolgens zijn we naar een groot boeddhistisch tempelcomplex gereden, waar Monk ons de grondbeginselen van het boeddhisme heeft bijgebracht. Het was er erg mooi, en het krioelde er dan ook van de duiven en de Mongolen.

Nu zijn we aangekomen in het hotel in Ulaan Baatar. We gaan hier vannacht (02:00 lokale tijd) de Champions League finale kijken en vervolgens om 06:15u vertrekken we voor het laatste traject van de Trans Mongolie Express, richting Beijing!

Meer foto's van Mongolie volgen nog, als we wat beter internet hebben