Ni hao!

De afgelopen week ben ik in Guilin en in Yangshuo geweest. Deze beide plaatsen liggen in een landschap dat vooral bestaat uit zogenaamde karst-bergen. Dit zijn bijzonder steile, rotsachtige bergen, die vaak helemaal begroeid zijn. Het gekke is dat het hier verder vrij vlak is. De karst-bergen steken dus als een soort puisten uit de grond. Tussen de bergen door loopt een aantal rivieren, waarvan de Li river de grootste is.

Afgelopen dinsdag kwam ik aan in Guilin. Guilin is een vrij kleine stad, zeker voor Chinese begrippen. In het centrum ligt een straat die uitsluitend uit winkels, restaurants en bars bestaat. Het was dus niet heel moeilijk om hier een kroeg te vinden waar voetbal uitgezonden werd. Enig onderzoek wees echter uit dat al deze kroegen om 2 uur sluiten. De wedstrijd van Nederland van de volgende dag zou pas om kwart voor 3 beginnen. Narigheid dus. Uiteindelijk heb ik een Irish Pub gevonden waar men bereid was om open te blijven zo lang er veel gasten waren. Er was dus nog hoop.

Woensdag (13 Juni) heb ik een mountainbike gehuurd. Ik wilde eigenlijk naar een oud dorpje fietsen, Jiangtouzhou genaamd. Dit dorpje is naar verluid 1000 jaar oud, en het verhaal gaat dat alle inwoners Zhou heten. Helaas heb ik dit dorpje niet gevonden. Best jammer, ik had wel graag aan een paar willekeurige bewoners gevraagd ´Hey Zhou, how do you do!?!' Maar helaas, ik had geen kaart van de omgeving, en ook de Chinese locals waren niet echt in staat me de weg te wijzen. Het lijkt erop dat een Chinees altijd een antwoord op een vraag wil geven, ook al heeft hij geen idee waar het over gaat. De ene Chinees wees de ene kant op, en de andere Chinees weer een hele andere kant. Niet heel handig dus. Ik heb dus maar gewoon wat rondgefietst door de omgeving, die overigens erg mooi is. ‘s Nachts heb ik de 2 wedstrijden (Denemarken-Portugal en Nederland-Duitsland) gekeken. Er zaten genoeg mensen in de Irish Pub, dus deze bleef tot een uur of 5 open. Zoals u weet verloor Nederland. Narigheid alom dus. De kwelling ging nog even door toen ik terug kwam in het hostel. Ik bleek namelijk 2 kamergenoten te hebben gekregen: dezelfde Duitsers weer als in Hangzhou!

Donderdag (14 Juni) ben ik naar een grot gegaan. Deze grot was onwijs groot. En ik ben natuurlijk nog steeds in China, dus was een groot deel van de grot kleurrijk verlicht. Geheel naar Chinese stijl had men in de grot allerlei vormen ontdekt, voornamelijk van dieren. De ene rots leek op een kikker, de andere op een paard of een draak. Wel grappig om te zien.

Vrijdagmorgen (15 Juni) ben ik met de bus naar Yangshuo gegaan. Hier bleek het nog een stuk mooier te zijn dan in Guilin, en er staan ook nog veel meer puisten dan in Guilin. Helaas kon ik hier maar 3 dagen blijven, omdat mijn visum bijna verloopt. Ik wilde dus in deze 3 dagen zo veel mogelijk doen. Derhalve ben ik na aankomst in het hostel in Yangshuo, onverwijld op de fiets gestapt en heb mij richting een zogenaamde water cave begeven. Dit is een grot met water erin. In deze grot kon je een modderbad nemen. Tot mijn verbazing bleef ik hierin drijven. Best relaxed dus, om een tijdje in de modder rond te dobberen. Een stukje verderop in de grot was een hot spring. Best vreemd dat op de ene plek een koud modderbad ontstaat, en een paar meter verderop een bad met heet water...

Zaterdag (16 Juni) wilde ik de rivier wel eens op. Je kunt werkelijk over een ticket kopen voor een bamboo-raft. Hier zit je dan met een groepje mensen op, met een stuurman die het vlot de goede kant op duwt. Dit leek mij eerlijk gezegd nogal suf. Gelukkig bleek je ook ergens kayaks te kunnen huren. Dat heb ik dus gedaan, en ben met een groepje een stuk de rivier af gevaren. Erg leuk om het leven rond de rivier te zien. Er wordt veel vis gevangen (en gevangen gehouden in kooien in de rivier). Ook zitten er mensen hun kleren of hun koe/buffel te wassen in de rivier.

Ik wilde ook nog graag mountainbiken rond Yangshuo. Zondag (17 Juni) heb ik dus een mountainbike gehuurd, en heb een tamelijk stuk rondgefietst. Ik vind het het leukst om over onverharde kleine paadjes te fietsen. Onderweg passeerde ik kleine oude dorpjes, rivieren en heel veel rijstvelden. Echt een schitterend gebied. Dat maakt het mountainbiken nog eens extra leuk. Toen ik een brug over de rivier over fietste, zag ik op de rivier een enorme hoeveelheid bamboo-rafts. Op deze vlotten krioelde het van de Chinezen. De meesten van hen hadden een soort regen-poncho aangetrokken. Ze vonden het erg leuk om de mensen op andere vlotten nat te spuiten met een waterpistool. Je zou zeggen dat je dan beter die regenjas uit kan trekken en iemand in de rivier gooien. Maar goed, het was een erg koddig tafereel. Een stuk verderop werd op een bepaald moment het pad erg smal, smaller dan mijn stuur. Aan beide kanten van dit pad lag een rijstveld. Juist op dit paadje verloor ik mijn evenwicht. Normaal gesproken zet je dan je voet op de grond, en is er niets aan de hand. Nu was er echter geen grond naast mijn fiets. Mijn voet zocht naar vaste grond, maar vond die niet. Een verwoede poging om door te fietsen slaagde evenmin. Het gevolg was dat ik languit in het rijstveld viel. Nu hebben die Chinezen de gewoonte om hun rijstvelden onder water te zetten, waardoor het veld verandert in een modderpoel. Daar lag ik dus in. Gelukkig hoorde ik vlakbij een rivier stromen, waar ik de modder dus van me af kon spoelen. Nogal koddig. Het mooie is dat ik ook geen idee meer had waar ik precies was. Uiteindelijk bereikte ik, na heel wat keren verdwaald te zijn (zonder het overigens ook maar één keer vervelend te vinden), een verharde weg die richting Yangshuo voerde. Dit was echt een geweldige tocht!

Gisteren (maandag 18 Juni) ben ik eerst met de bus naar ShenZhen. Deze bus doet er naar verluid 8 uur over. Als dat inderdaad zo is kom ik om 19:30 in ShenZhen aan. Daarvandaan zou ik in een uur of 3 in Hong Kong moeten kunnen komen. Tot mijn verbazing stonden er, in plaats van stoelen, alleen maar stapelbedden in de bus. Iedereen ligt er dus de hele tijd op een bed. De bedden waren allemaal erg klein, op één bed na. Men was zo vriendelijk om dit lange bed vrij te laten. Daar heb ik dus urenlang keihard liggen chillen. Helaas deed de bus er beduidend langer over dan 8 uur. Pas rond 9 uur kwam ik in ShenZhen aan. Dit is een stad van 14 miljoen inwoners, maar het busstation waar ik gedropt werd was tamelijk verlaten. Ik zag een stukje verderop wat bussen staan, dus besloot ik daar eens te vragen of er toevallig een bus naar Hong Kong reed. Dat waren ze helaas niet van plan. Tamelijk zuur. Al vanaf het moment dat ik uit de bus was gestapt liep er een mannetje aan mn hoofd te zeuren of ik in een taxi wilde. Ik besloot hem eens te vragen wat dat eigenlijk zou kosten. Het bleek best mee te vallen, en hij leek te begrijpen dat ik naar Hong Kong wilde. Hij dropte me niet heel veel verderop. Daar bleek een grensovergang te zijn. Hier heb ik een visum voor Hong Kong geregeld, en hiervandaan bleek ook een bus naar Kowloon te rijden. Ik had namelijk een hostel gereserveerd in Kowloon. Het was inmiddels al middernacht geweest, en ik had na mijn ontbijt alleen nog maar 2 pakken koekjes op. U kunt zich dus wel voorstellen hoe verheugd ik was toen ik, vlakbij het hostel, een gele M zag!