Shanghai

Hi

Ik ben inmiddels een maand op reis. Het backpacken is hard werken, en ik heb dan ook maar weinig tijd om te relaxen. Het is best een zwaar bestaan, en erg vermoeiend... Dat is natuurlijk gelul. Het is heerlijk, en ik hou dit naar verwachting nog wel een maand of 2 vol!

Chinezen zijn best rare mensen. Ze zijn over het algemeen niet heel sociaal. Dat merk je bijvoorbeeld in het verkeer, waar iedereen alleen om zichzelf lijkt te denken. Ook merk je het in de wachtrij. Zodra ze maar vermoeden dat er ergens een rij ontstaat, beginnen ze al te dringen. Voorpiepen in een wachtrij is ook eerder regel dan uitzondering. Als je in de rij staat moet je echt tegen de persoon voor je aan gaan staan, anders piept er gewoon iemand tussen. En dan is er natuurlijk het spugen op straat. Ze schrapen dan eerst luid hun keel, om vervolgens een lading spuug los te laten. Het interesseert ze verder niet zo veel waar dit terecht komt. Ik heb al meermalen ternauwernood een rochel kunnen ontwijken. De oudste Chinezen zijn allemaal erg klein en mager. Zij vinden buitenlanders erg vreemd, maar vinden het de normaalste zaak van de wereld om buitenlanders met open mond aan te staren. De generatie daaronder bestaat voor een groot deel uit welvaarts-chinezen. Veel van hen dragen bolle buiken en plofkoppen. Ze lijken vooral bezig te zijn met hun eigen activiteiten, en besteden maar weinig aandacht aan wat er om hen heen gebeurt. De generatie daaronder lijkt een stuk meer op westerlingen. Ze zijn een stuk vriendelijker, en proberen ook vaak een praatje te maken met buitenlanders.

Afgelopen maandag ben ik met de nachttrein vertrokken uit Xi'an, in de richting van Shanghai. Normaal gesproken slaap ik prima in nachttreinen, maar deze rit was dat anders. In de 6-persoonsunit lagen 2 Chinezen loeihard te snurken. Vooral 1 van hen maakte een enorm kabaal. Het geluid dat hij maakte leek een beetje op het geluid van een trompet. Echt mieters hard. Soms werd hij even wakker, en dan stopte het gesnurk dus. Maar zodra hij zijn bolle hoofd weer op zijn kussen legde begon het getetter direct weer. Ik heb dus maar mijn laptop gepakt, en heb keihard de skihut CD aangezet.

Dinsdagochtend (5 JUNI) kwam ik dus aan in Shanghai. Het eerste wat hier opviel was dat er eigenlijk alleen maar hoge gebouwen staan. Gebouwen van minder dan 5 verdiepingen bestaan hier nauwelijks. Deze eerste dag ben ik eerst naar The Bund gegaan. Dit is een soort Wall Street. Er staan veel grote oude gebouwen, voornamelijk van banken. Aan de andere kant van de rivier is een heel nieuw deel van Shanghai gebouwd. Dit deel (Pudong genaamd) bestaat uitsluitend uit wolkenkrabbers. Niet zomaar wolkenkrabbers, maar onwijs hoge wolkenkrabbers. Het lijkt wel een wedloop wie er de hoogste toren kan bouwen. Snoeverig als ik ben wilde ik wel de hoogste toren in. Deze toren heet Shanghai World Financial Center, en is 492 meter hoog. Ik moet zeggen dat je vanaf de 100e verdieping (op 474 meter hoogte) een aardig uitzicht heb. Schitterend! 's Avonds heb ik nog wat over Nanjing Road gewandeld. Dit is een beroemde winkelstraat. Net als in heel de stad staan ook hier vooral heel erg hoge gebouwen. In de winkelstraat zelf lopen erg veel straatverkopers, die allemaal hetzelfde verkopen. Eerst proberen ze schoenen, shirts en horloges te slijten, als dat niet lukt hebben ze altijd nog een massage in de aanbieding. Zelfs in de officiële Nike-shop liep volk rond dat goedkopere Nike-spullen verkocht.

Woensdag (6 JUNI) ben ik naar Suzhou gegaan. Dit is een kleinere stad vlakbij Shanghai. Suzhou zou het Venetië van het Oosten moeten zijn. Hier heb ik helaas maar weinig van gemerkt. Hier en daar had men een sloot gegraven, waar heel af en toe een bootje in lag. In totaal heb ik maar 2 of 3 boten gezien. Waarschijnlijk was dit ooit een mooie stad, maar is deze stad een slachtoffer geworden van de Chinese bouwdrang.
Donderdag (7 JUNI) heb ik een ticket gekocht voor een sightseeing bus. Ik denk dat dit mijn eerste keer in een sightseeing bus was. Het ticket kostte niet veel, en je kan er zo vaak uit- en instappen als je wil. Ideaal dus om snel een groot deel van de stad te zien. Het blijft bizar om te zien hoeveel wolkenkrabbers er hier staan. Shanghai is een behoorlijk rijke stad. Zo zijn er (naast de wolkenkrabbers natuurlijk) veel dealers van dure automerken. Ferrari, Lamborghini, Porsche etc. Leuk om alvast mijn volgende auto te zien.

Vandaag (vrijdag 8 JUNI) ben ik met de trein naar Hangzhou gegaan. Hier is een groot meer, dat de moeite waard schijnt te zijn. Eerste prioriteit is echter om een goede kroeg te vinden waar het EK wordt uitgezonden. Dat ga ik vanavond eens uitzoeken, zodat ik morgen in mijn oranje-outfit om 12 uur 's nachts Nederland aan kan moedigen!

Cheers!

Xi´an

Goedemiddag!

Op dit moment bevind ik mij in Xi'an. Het reizen bevalt me erg goed. Sterker nog, ik ga het steeds leuker vinden. Backpacken is echt een geweldige manier van reizen. Het is relatief goedkoop, en je ontmoet veel mensen. In de hostels ontmoet ik over het algemeen buitenlandse medereizigers. Op straat lopen vooral Chinezen. Chinezen vinden buitenlandse reizigers over het algemeen erg interessant. Sommigen vinden me zelfs zo interessant dat ze met me op de foto willen. Gisteren nog wilden 2 Chinese meisjes met me op de foto 'omdat ik zo handsome ben'. Sterke redenering. Ik kon er geen speld tussen krijgen, en heb er dus maar mee ingestemd. Helaas spreken de meeste chinezen erg slecht Engels. De meesten houden het daarom bij staren.

Ik ben inmiddels al een paar dagen in Xi´an, om precies te zijn sinds donderdagochtend 31 Mei om kwart over 6. Sta mij toe wat van mijn belevenissen van de afgelopen dagen met u te delen.

Xi'an is ooit de hoofdstad van China geweest. Daar is nu niet veel meer van te merken. Het is wel een erg grote stad (10 miljoen inwoners), maar daar zijn er wel meer van in China.Donderdag heb ik wat dingen in Xi'an bekeken. Het leukste was het muslim quarter. Je zou het niet verwachten, maar hier leven veel moslims. De straten staan aan beide kanten helemaal volgebouwd met eetkraampjes. Deze mensen blijken erg van vlees te houden. En laten we eerlijk zijn, ik zou mezelf niet zijn als ik niet hier en daar een vleesje mee zou prikken! Volgens de Lonely Planet zou hier ergens een grote moskee staan. Gek genoeg kon ik deze moskee nergens vinden. Toen ik aan het zoeken was kwam er een Amerikaans koppel naar me toe, met de vraag waar de Great Mosque is. Dat wist ik dus niet. Samen hebben we m uiteindelijk wel gevonden. Eerlijk gezegd was de moskee niet echt bijzonder groot. Wel was ie erg mooi.

Vrijdag (1 Juni) ben ik naar het Terracotta leger geweest. Er worden veel tours hierheen georganiseerd, maar die zijn allemaal behoorlijk duur. Ik ben dus met een publieke bus gegaan, die voornamelijk gevuld was met Chinezen. Eigenlijk was ik de enige zonder spleetogen. Vervolgens heb ik het terracotta leger bekeken met 2 chinezen die ik in de bus had ontmoet. Erg aardige lui, en ook wel handig om mensen bij je te hebben die zowel Engels als Mandarijn spreken. Het Terracotta leger was erg bijzonder om te zien. Er zijn meer dan 6000 soldaten opgegraven, en men is nog steeds bezig met opgravingen. Erg bijzonder. Na het terracotta leger ben ik met een taxi naar de Huaqing hot springs gegaan. Hier bleek de entreeprijs echter een stuk hoger te zijn dan ik had verwacht. Niet meer de moeite waard dus. Tegenover de hot springs was nog een entreepoortje. Ik vermoedde dat je hier een berg kon beklimmen. Het kostte niet veel, en dus besloot ik er naar binnen te gaan. Het bleek inderdaad om een berg te gaan. Onderaan de berg was een park dat aangelegd was als herdenking van een oorlogsfeit. Kennelijk zijn de Jappen hier ooit tegengehouden. Ik ben een heel stuk de berg opgelopen. Het was erg warm. Ik had al een tijdje geen sterveling meer gezien (op wat vogels na) toen ik opeens in een klein dorpje terecht kwam. Van al dat lopen krijg je trek, en dus bestelde ik in de plaatselijke toko een bak noedelsoep. Ik vroeg nog om 'not spicy', maar die boodschap bleek niet bepaald over te komen. Al toen ik mijn vork (ja ja, ork ork ork, noedelsoep eet je met een vork) aflebberde, sprongen de tranen me in de ogen en brak het klamme zweet me uit. Uiteindelijk bleek het toch een heel aardig soepje te zijn. 's Avonds heb ik gegeten met 4 Duitsers. Het gesprek begon in het Engels, maar ging al snel over op Duits. Dat ging (ondanks mijn gebrekkige Duits) een stuk vlotter.

Ook zaterdag (2 Mei) was het weer erg warm. Vooral in de stad zelf is het dan erg benauwd. Het is me hier in Xi'an nog niet gelukt om een blauwe lucht te zien. Net als in Beijing hangt hier een tamelijke smogwolk. Deze dag ben ik in de Drum Tower geklommen. Hier werd een drumconcert van ongeveer 15 minuten gegeven. Klonk erg goed! De rest van de dag heb ik nog wat rondgelopen door Xi'an. Er is hier in de stad een aantal grote pleinen, meestal met een grote fontijn erop. Vooral de fontijn op het plein bij de Big Goose Pagoda is enorm. Ik heb nog nooit zo'n partij fonteinen bij elkaar gezien. 's Avonds verzamelt zich heel wat volk op de pleinen. Ze komen de avond spelend, dansend, chillend of vliegerend door. Een gezellige boel dus!

Vandaag (zondag 3 Mei) heb ik over de stadsmuur gewandeld. Dit was een wandeling van 14 km, maar wel erg relaxed. Je ziet zo heel wat van Xi'an. Verder heb ik vandaag nog niet zo veel uitgevoerd. Ik heb net ontdekt dat er op het dak van het hotel een soort tuin is met bijzonder prettige stoelen. Daar zit ik dus, samen met wat andere mensen uit dit hostel, al een tijdje te genieten van een biertje. Het kan beroerder.

Morgen vervolg ik mijn reis naar Shanghai. Ik heb een ticket gekocht voor de nachttrein, die morgenavond vertrekt uit Xi'an en 14 uur laten in Shanghai aankomt. Ik zal proberen straks nog wat foto's te uploaden!

Gegroet

Pingyao

Goedemiddag!

Afgelopen maandag (28 Mei) was mijn laatste dag in Beijing. Ik ben daar dus in totaal 1 week geweest, en eigenlijk was dat wel wat aan de ruime kant. Het is best wel een smerige stad. Door de smog zie je bijna nooit een blauwe lucht. Als het dan ook nog eens boven de 30 graden is kan het tamelijk benauwd worden. Omdat ik eigenlijk alle highlight die ik wilde zien al had gezien, ben ik maandag wat rond gaan lopen door de stad. Vooral de hutongs (de smalle steegjes) zijn erg leuk om doorheen te lopen. Je ziet daar echt het dagelijks leven van de Chinezen. Dat dagelijks leven speelt zich voor een groot deel op straat af. Overal zitten mensen eten te bereiden (vaak op een soort BBQ), of ze zitten op straat te eten. Ook zie je vaak groepjes oudere Chinezen op heel erg kleine krukjes rondom een klein tafeltje zitten. Deze lui zitten dan lekker een spelletje te spelen.

Maandagavond ben ik naar Beijing West Railway Station gegaan. Dit station was een stuk drukker dan het station waar we een week eerder met de transmongolie express waren aangekomen. Vooral de vertrekhal leek wel een mierennest (zie foto in het album Beijing). Helemaal toen het gerucht de ronde deed dat de trein klaar stond. Ondanks het feit dat de trein pas over ruim een half uur zou vertrekken, vonden veel Chinezen het nodig om in de rij flink te duwen, te wurmen en voor te piepen. Lijkt mij nogal overbodig, aangezien iedereen toch vaste plekken heeft in de trein. Buitengewoon vermakelijk om te zien dat sommige Chinezen zich zo druk kunnen maken. Zeker als je zelf alle tijd van de wereld hebt.

In de nachttrein bestaan 3 klasses. Men heeft er hier voor gekozen om deze klasses niet onder te verdelen in 1e, 2e en 3e klas, maar in Soft Sleeper, Hard Sleeper en Hard Seat. Immers, iedereen is gelijk en daarbij passen geen klasses. Ik vond 12 uur in een harde stoel wat veel, en dus had ik gekozen voor een Hard Sleeper. Deze hard sleeper deed zijn naam eer aan. Gelukkig ben ik zelf ook bikkelhard, en dus heb ik prima geslapen.

Dinsdagmorgen vroeg kwam de trein aan in Pingyao. Ik had daar een hotelkamer gereserveerd voor 1 nacht. Een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje van het hotel met de vraag hoe laat ik in Pingyao zou arriveren, zodat ze me op konden komen halen. Vond ik natuurlijk prima! En ja hoor, in Pingyao stond er, in de stromende regen, een vrouwtje te wachten met een bordje met daarop 'Gerben Plaisier'. Geniaal!

Pingyao is een erg mooi stadje. Om het stadscentrum staat nog een oude stadsmuur. Het centrum zelf is ook erg oud. Het is ook wel duidelijk dat dit een toeristentrekpleister is. Bijna alle gebouwen in het centrum zijn winkeltjes, restaurants, hotels of massagesalons. Het eten is hier ook wat duurder dan in Beijing. Gisteren moest ik voor mijn avondeten (een schaal rijst, en bord kip met ui en meuk, en een biertje) maar liefst 4 euro betalen. Verder vind ik het ook wel erg leuk om voedsel te proberen dat op straat wordt verkocht. Soms heb je pech, bijvoorbeeld in de vorm van gortdroge deegballen. Soms heb je ook geluk, bijvoorbeeld in de vorm van heerlijke koekjesachtige units of een smakelijk stuk vlees. Mijn hotelkamer bestaat voor het grootste deel uit een bed. De kamer is niet eens heel klein, maar het bed is erg groot. Erg prettig dus!

Ondanks dat er veel toeristen rondlopen is de bevolking hier niet echt gewend om lange mensen te zien. Er worden mij de hele dag blikken vol ontzag toegeworpen. Dat zouden meer mensen moeten doen! Gek genoeg zijn de meeste toeristen Frans. Ik hoor hier bijna nog meer Frans praten dan Chinees.

Vanavond reis ik (weer met een nachttrein) naar Xi'an. Daar blijf ik tot maandag. Maandag reis ik verder naar Shanghai!

Take care!

Beijing deel 4

Goedemiddag waarde volgers

Afgelopen vrijdag (25 Mei) vond Wilco het wel welletjes, en is hij teruggegaan naar NL. Naar verluid is hij veilig geland, en klaar om zijn burgerbestaan weer op te pakken.

Ik was vrijdag uitgenodigd om te lunchen met een zakenrelatie van mijn vader. Deze zakenrelatie is een professor aan de Chinese University of Agricultural Engineering. De lunch vond plaats in een nogal luxe Noord-Koreaans restaurant, en het was echt goed lachen. Telkens was ik weer verbaasd als er weer een stapel eten op tafel werd gezet. Echt een enorme hoeveelheid aan Noord-Koreaans voedsel. En het was nog bijzonder lekker ook, ondanks dat het voornamelijk vis was. Ook erg leuk om eens met een Chinees Engels te praten. Daar zijn ze over het algemeen niet heel goed in.

Na de lunch ben ik (opnieuw) op zoek gegaan naar de St Joseph Church. Die hadden we de dag daarvoor niet gevonden, en ik kan daar maar slecht tegen. Na ongeveer een uur rondlopen kwam ik een niet heel grote kerk tegen, met een klein plein ervoor. Dit bleek toch de St Joseph Church te zijn. De kerk zelf was dicht, maar 'the huge square' was wel erg levendig. Er waren een soort optredens van dansgroepjes, en daarbij veel publiek. Gezelligheid alom dus! Dit plein ligt direct aan een grote (en dure) winkelstraat. Deze straat staat erom bekend dat er vrouwen rondlopen die op reizende mannen jagen. Dit bleek inderdaad het geval. Ik heb die dag ruim een half dozijn vriendinnen gemaakt. Gek genoeg waren dit allemaal Chinese vrouwen die net als ik op reis zijn, goed Engels spreken en graag iets willen drinken in een bar van hun gading. Volgens de Lonely Planet kan de rekening in deze bars zomaar 2000 yuan (250 euro) bedragen. Nee dank je. Chinezen doen werkelijk alles om geld te verdienen. Wel erg koddig. Na een tijdje herkende ik deze vrouwtjes al van een afstand, en wist ik dus al dat ze mij in het vizier hadden.

De volgende dag (zaterdag 28 Mei) wilde ik naar het Zomerpaleis gaan. 's Ochtends in de slaapzaal zag ik iemand in een lonely planet lezen. Ik vroeg hem waar hij heen ging, en hij bleek ook naar het zomerpaleis te gaan. We zijn er dus samen heen gegaan, wel zo gezellig. Het ging om een Braziliaanse dude van ongeveer mijn leeftijd. Het zomerpaleis was echt schitterend, nog mooier dan de verboden stad. Het was die dag wel erg heet, wat het wel een zware trip maakte. We hebben daar ongeveer 5 uur rondgelopen, en er gingen dus heel wat liters water doorheen.

's Avonds heb ik met Fernando (de Braziliaanse dude) gegeten in de buurt van het hostel. Het hostel is trouwens best ranzig. De slaapzalen zijn prima (ik pas gewoon in het bed) , maar de badkamer is echt smerig. Het lijkt erop of die al een jaar niet schoon is gemaakt.

Vandaag (zondag 29 Mei) ben ik naar een engelstalige kerkdienst geweest. Deze dienst vond plaats in een soort theaterzaal in een hotel. In de tijd dat ik op reis ben is dit pas de eerste keer dat ik een kerkdienst bezoek, dus het was wel erg prettig om dat weer eens te doen.

Nu zit ik in de lobby van het hostel, tussen een berg chinese kinderen die op hun laptops spelletjes spelen. Behalve dit roedel Chinezen zit Fernando er ook, en een Belgische gast die op zoek is naar werk. Morgen ga ik met de nachttrein naar Pingyao, een ouderwets stadje. Daar blijf ik 2 dagen (1 nacht), en vervolgens reis ik met de nachttrein door naar Xi'an. Het huidige plan is dat ik daar een paar dagen blijf, en dan naar Shanghai ga.

Nadat Wilco vrijdag was vertrokken moest ik wel even wennen aan het alleen reizen. Dat is toch echt heel anders dan samen reizen, en aan het begin is het gewoon niet relaxed. Ik denk dat het gewoon een kwestie van wennen is. Nu gaat het namelijk alweer prima, en ik heb er erg veel plezier in!

Regards

Beijing deel 3

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we na twee drukkere dagen in Beijing gekozen voor een relax dagje. Ondanks dat we geen wekkers hadden gezet waren we om 7 uur toch al even wakker en stonden we om 9 uur al op. Blijkbaar leven we nu meer op het ritme van de zon dan van de tijd, want die zijn we tijdens de reis al verschillende keren uit het oog verloren door alle verschillende tijdzones.

Na een heerlijke kipburger als ontbijt bij de McDonalds zijn we richting de underground city gegaan. Na veel navragen hadden we eindelijk iemand gevonden die uberhaupt van het bestaan van deze ondergrondse gangen afwist. De underground city blijkt al enige jaren gesloten te zijn. Hierop zijn we maar direct doorgegaan naar de zogenoemde bell & drum towers. Dit zijn twee torens waarin, zoals de naam doet vermoeden, bellen en trommels hangen. Wij hebben gekozen om de drumtower van binnen te bekijken. Het toeval wilde dat er op dat moment ook een voorstelling werd gegeven van het geluid wat gemaakt kan worden met de trommels, waarbij 6 Chinezen zich 5 minuten lang uitleefden op de trommels. Erg mooi om te zien (en te horen). Vanaf deze toren was trouwens goed te zien dat het centrum van Beijing voornamelijk bestaat uit laagbouw en dat de hoge gebouwen aan de rand van de stad staan.

Vervolgens hebben we genoten van een heerlijk big mac menu, opnieuw bij de McDonalds dus. Je vraagt je misschien af, wat doen die lui 2 keer op een dag bij de Mac? Welnu, vlees is altijd lekker. Maar het wordt nog eens extra interessant als de menu's in de aanbieding zijn, voor slechts 2 euro per menu. Het zou zonde zijn om dat te laten liggen! Met een goed gevulde maag gingen we richitng de st. Joseph church. Dit zou een oude kerk moeten zijn vlakbij onze hutong. Deze hebben we echter niet gevonden. Wel hebben we onderweg genoten van een peperdure winkelstraat en een voedeselmarkt, waar voornamelijk vlees, vis en fruit geprepareerd en uitgestald werden.

Onderweg werden we nog aangeschoten door een chinese schone dame. Ze vroeg waar we vandaan kwamen, en vond ons toen gelijk zo leuk dat ze 'wat wilde gaan drinken'. Ik had direct al in de smiezen dat ze kwade bedoelingen had, maar Wilco zag het wel zitten. Na een indringend gesprek heb ik hem toch op andere gedachten kunnen brengen, en zijn we weggelopen.

Uiteraard hebben we zojuist weer gegegeten bij onze bekende vreetschuur. De mevrouw die ons dagelijks helpt wist nu zelfs al het aantal stokjes vlees te raden. Amai bravo!! Na weer heerlijk van het vlees en bier te hebben genoten gaven we een voor ons kleine fooi. Blijkbaar krijgen ze dat hier niet veel, want ze wist niet meer wat ze kon zeggen, net zoals de andere 2 medewerkers. Gegiegel was ons deel.

Wilco vertrekt morgenvroeg weer richting Nederland. Zelf verhuis ik naar een ander hostel in Beijing, waar ik blijf tot maandag. Het idee is om dan maandag naar Pingyao te treinen, en daarvandaan even later naar Xi'an.

Gegroet,

Voor de laatste keer van Gerben EN Wilco

PS. We hebben ook wat nieuwe foto's geplaatst in het album 'Beijing'

Beijing deel 2

Uitslapen is voor mietjes!!

Onder dat mom stonden we vanmorgen om half 8 al naast onze bedden om deel te nemen aan een dagexcursie. We hadden een tour geboekt die ons naar de Ming Tombs en naar de Great Wall zou brengen. Uiteindelijk bleek de tour uit 6 excursies te bestaan, waarvan er dus 4 voor ons een verrassing waren. Deze 4 verrassingsexcursies leken vooral in het leven geroepen om het geld uit onze zakken te kloppen. Dat is (helaas voor de Chinezen) niet gelukt. Moet je maar geen Nederlanders mee nemen.

De vrouwelijke chauffeur bracht ons eerst naar de Ming Tombs. Hier liggen keizers uit de Ming dynastie begraven. Het is er niet heel groot, maar wel mooi. Vooral het uitzicht was weer erg mooi. De graftombes zijn trouwens nog nooit geopend.

Vervolgens reden we naar een jade fabriek (jade is een siersteen). Hier kregen we eerst een rondleiding van een dame die nogal haast had. Een minuut later stonden we al in de shop, waar een troep verkoopsters ons opwachtte. Die jade units zijn best heel mooi, maar ook tamelijk prijzig. Hier ontdekten we ook dat wij allebei draken zijn (omdat we geboren zijn in 1988). Van Wilco is het natuurlijk wel bekend dat hij een draak van een vent is, maar voor mij was het toch wel even schrikken. Dit jaar is het jaar van de draak, dus pas op! Wij hebben dit jaar veel geluk!

Ook bij een thee huis en een zijde fabriek kregen we een korte rondleiding, gevolgd door een poging om ons geld te ontfutselen. Vooral bij het thee huis krioelde het van de verkoop dames. Eigenlijk was het hier niet mogelijk om in de winkel te kijken, want er begon altijd wel een verkoopster te ouwehoeren.

De Great Wall was wel bijzonder mooi. Je kon de muur een heel stuk oplopen. Dit was een behoorlijk stijl stuk, wat resulteerde in heel wat bloed, zweet en tranen. Het uitzicht was wel weer heel erg mooi. Wilco zorgde weer voor heel wat bekijks, toen hij op handen en voeten de treden beklom (de treden zijn niet overal even hoog, en er zitten nogal hoge treden tussen). Een Duitser vond het zelfs zo koddig dat hij een foto maakte. Toen Wilco hem passeerde zag de Duitser Wilco´s been, en wist niet hoe snel hij zich moest verontschuldigen. Die Duitser is trouwens niet de enige die de spalk bijzonder vind. Hij is hier echt een attractie.

Na deze drukke dag (het was inmiddels al 4 uur) stelde de gids voor om gratis onze voeten te laten masseren. Waarom niet! Een half uur chillen onder het genot van gefriemel aan onze poten was het gevolg. Uiteraard hadden de chinezen ook hier weer een manier bedacht om geld te verdienen. Eerst kwam er een pedicure langs, en later ook nog een handlezer. Deze lieden probeerden onder de voetmassage hun diensten te verlenen. Deze voetmassage leverde trouwens nog een hilarisch tafereel op. Wij hebben namelijk de afgelopen weken vrij veel gelopen. Onze voeten hebben daar onder geleden. De eerste masseur, die mijn poten onder handen nam, schrok zich wild van het slagveld dat daar was aangericht. Hij moest het even laten zien aan zijn buurman, en samen moesten ze hard lachen om de blaren, vellen en andere gebruikerssporen aan mijn voeten. Het lachen van de buurman hield snel op, toen hij Wilco´s voeten zag. Het was zo erg, dat hij Wilco´s tenen uitgespreid en wel aan zijn buurman ten toon stelde. Samen waren ze erg verbaasd, en moesten ze hard lachen. Net als wij.

Vanavond hebben we weer bij onze favoriete vreetschuur drie deuren verderop gegeten. De mevrouw van de bediening begint ons al te kennen. Zo zet ze geen glazen meer neer naast de bierflesjes, en blijven de stokjes achterwege. Blijkbaar zag ons geklungel met de stokjes er té schandalig uit. We hebben trouwens ontdekt dat al het vlees buiten gebarbecued wordt. Verklaart gelijk waarom het zo lekker is! Zodra er iets klaar is word het er altijd meteen gebracht, zonder dat ze wachten tot de rest van het eten klaar is. De truc is dus om een flinke stapel vlees te bestellen, om een constante aanvoer te garanderen. Bij het afrekenen hield de mevrouw ook al weer rekening met het bier dat we altijd meenemen naar het hotel :) Fijn zo'n dame!

Morgen gaan we waarschijnlijk naar de underground city, een ondergronds complex dat gebouwd is uit angst voor een nucleaire aanval.

Tot morgen!

Beijing deel I

Vandaag was dus de eerste dag in Beijing. We zijn redelijk vroeg opgestaan, dan heb je nog wat aan je dag! Bij het hotel waar we verblijven kan je fietsen huren. Het schijnt een hele belevenis te zijn om in Beijing te fietsen, dus besloten we om een tweetal fietsen te huren. Het was inderdaad een hele belevenis. Het aantal fietsen viel nog wel mee, maar de auto´s en bussen zorgen werkelijk op ieder kruispunt weer voor een chaos. Erg vermakelijk om daar doorheen te scheuren.

We zijn eerst naar het Tian An Men plein gefietst. Volgens de Lonely Planet is dit het grootste publieke plein ter wereld. Het is inderdaad gigantisch groot, en natuurlijk druk. Direct aan dit plein ligt de Verboden Stad. Een groot portret van Mao Zedong kijkt uit over het Tian An Men plein. Op de plek van dit portret moet Mao Zedong ook ongeveer gestaan hebben toen hij het Chinese volk mende.

We hebben onze fietsen hier neergezet en zijn te voet de verboden stad doorgewandeld. Het is niet heel verwonderlijk dat het een stad heet, want het complex is echt enorm groot. En uiteraard ook weer onwijs druk. Hele kudden Chinezen wandelen allemaal in dezelfde richting door het complex heen. Bij de grootste bezienswaardigheden ontstaan werkelijk waar gevechten om de beste plek voor het maken van een foto. Zelfs oude mensen beuken vrolijk mee. Een penetrante zweetlucht vergezelt de heen en weer hossende horde. Een schitterend schouwspel!

Na de verboden stad zijn we een park doorgelopen wat naast de Verboden Stad ligt. Dit park staat helemaal volgebouwd met tempels. Erg mooi. Vervolgens zijn we kriskras door hutongs gaan fietsen. Hutongs zijn smalle oude steegjes, waar het vaak tamelijk vol is. Wel erg vermakelijk om alle Chinese bewoners hier bezig te zien.

Omdat Kees vandaag jarig is, besloten we aan het eind van de middag ter ere van zijn verjaardag een glas koud witbier te vatten op een terras. Gefeliciteerd Kees!

´s Avonds wilden we eigenlijk Peking-eend gaan eten. We hadden in het hotel gevraagd waar een goed restaurant zat, en zij hadden er een aangewezen op de kaart. Helaas bleek het vinden van dit restaurant te veel gevraagd. Wel kwamen we door een straat waar peperdure auto uitgestald werden. Er zaten hier in 1 straat dealers van de merken Ferrari, Maserati, BMW, Rolls-Royce, Mercedes, Bugatti, Land Rover, Jaguar, Aston Martin en Lamborghini! Maar er was dus geen enkele Peking-eend te vinden. Daarom zijn we dus maar weer bij de vreetschuur van gisteren gaan zitten. Stapels vlees, een berg rijst en bier was nog steeds erg goedkoop.

Morgen gaan we naar de Great Wall en de Ming Tombs. Word leuk!Bedankt trouwens voor alle reacties steeds. Erg leuk om die te lezen :)

Ulaan Baatar - Beijing

Afgelopen zondag (20 Mei) begon het laatste stuk van onze reis met de Trans-Mongolie Epress, van Ulaan Baatar naar Beijing.

Zoals velen van u wel zullen weten werd afgelopen zaterdagavond de Champions League finale gespeeld. In Mongolie is het 6 uur later dan in NL, wat dus inhoud dat de wedstrijd hier pas om 02:45 begon. Verstandig als wij zijn hadden we van te voren bij een Irish Pub aan de overkant van het hotel gecheckt of daar de wedstrijd werd uitgezonden. Een klein mevrouwtje dat daar werkte gaf ons een briefje met daarop gekrabbeld '2:00'. Hieruit maakten wij op dat de tv hier om 2 uur aan ging. Derhalve gingen we op tijd naar bed en zetten we de wekker op 02:00. Wie schetst echter onze verbazing toen we om 2 uur voor een gesloten deur stonden! De irish pub was dicht, net als alle andere pubs in de wijde omgeving. In wilde paniek begonnen we rond te rennen door de straten van Ulaan Baatar. Plotsklaps kwam aan als deze paniek een eind, toen we een eettent spotten waar de wedstrijd werd uitgezonden! Samen met 5 mongolen hebben we hier de wedstrijd gekeken. Het voetbal leeft hier blijkbaar niet zo, want bij de tweede helft waren nog maar 3 mongolen wakker. De andere 2 waren tamelijk in slaap gevallen.

Na de huldiging van Chelsea zijn we snel terug gegaan naar het hotel, aangezien onze taxi 20 minuten later al zou vertrekken richting het treinstation. Om 07:15u vertrok onze trein, voor het laatste stuk van de Trans-Mongolie Express richting Beijing. We lagen opnieuw in een 4-peroons slaapunit. Dit maal waren we de enigen is onze unit. De grens tussen Mongolie en China was erg gaaf om te zien. Een groep militairen salueerde hier bij het voorbijkomen van de Trans Mongolie express. Bij aankomst op het station in China stonden douaniers/militairen strak in de houding en werd het chinese volkslied gespeeld. Vervolgens werd de trein een grote hal in gereden. Hier werden alle coupes losgekoppeld en opgetild, om het onderstel te verwisselen.

Inmiddels was het in de trein verschrikkelijk heet geworden. Niet heel vreemd, aangezien we bijna heel de dag door de woestijn hadden gereden. De hele middag bleef het in de trein boven de 35 graden, met een piek van maar liefst 39 graden celsius. Daarnaast was het erg stoffig geworden in de trein. Met name in het gangpad hing een tamelijk dikke stofwolk.

Rond een uur of 12 was het personeel eindelijk klaar met alle paspoortcontroles en andere grensovergang-sores, en mochten we zowaar even uit de trein. Erg prettig, aangezien het in de trein nog steeds erg warm en stoffig was. Om 1 uur vertrok de trein weer. Toen we net onder de wol lagen kwamen er 2 chinese dames binnen. De een was nog dikker dan de ander. Deze dames kwamen de 2 vrije bedden in onze coupe bezetten. Daarbij maakten ze nogal wat kabaal. De volgende dag bleken het toch wel aardige lui te zijn. Het bleek te gaan om een dochten en een moeder. De dochter hield zich vooral bezig met kreuen, zeuren en zagen. De moeder was een stuk vriendelijker. Iedere keer als wij de coupe in kwamen deed ze haar uiterste best om ons van alles aan eten en drinken te geven. Het meerendeel van deze (ongetwijfeld goedbedoelde, maar tamelijk ongewenste) giften hebben we later weg moeten gooien, omdat het te smerig was. Gllibberige koude kippenpotendie strak in het plastik verpakt zitten en vooral uit bot bestaan zijn echt niet lekker.

Smiddags om half 4 zijn we aangekomen in BEIJING! Het eindpunt dus van de Trans-Mongolie Express! Vanaf het station namen we de metro naar het hostel dat we geboekt hadden. Op het moment van schrijven verblijven we daar. Dit hostel bevind zich in een zogenaamde Hutong, wat eigenlijk gewoon een smal steegje is. We hebben zojuist in een restaurant in deze hutong gegeten. Kostte totaal rond de 4 euro voor 2 personen. Bier, rijst en vlees incluis. En het was nog lekker ook. Omdat het zo goedkoop was besloten we hier nog wat koud bier te kopen en dat mee te nemen naar de hotelkamer. Het bier bleek per fles van 0,6 liter slechts 4 Yuan (ongeveer 50 eurocent) te kosten. Awesome!

Facebook en Twitter zijn hier trouwens verboden, dus verwacht van onze kant niet te veel activiteit op deze platformen.